De uitbreidingsvelden der Ruggemergszenuwen in de huid der Kat bepaald met de strychnin-isolatie methode : een vergelijkend onderzoek naar de liggingsverhoudingen der dermatomen bij verschillende species ... academische proefschrift.

  • Klessens, Jacobus Jozef Hubertus Maria.
Date:
1913
Catalogue details

Licence: In copyright

Credit: De uitbreidingsvelden der Ruggemergszenuwen in de huid der Kat bepaald met de strychnin-isolatie methode : een vergelijkend onderzoek naar de liggingsverhoudingen der dermatomen bij verschillende species ... academische proefschrift. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by The Royal College of Surgeons of England. The original may be consulted at The Royal College of Surgeons of England.

    9/128 (page 3)
    bemoeilijkt te worden door de individueele variaties, had daarentegen het nadeel, dat hij de uiterste grenzen der velden niet kon vast- stellen. Hem bleef daarenboven ook een inzicht in de sterkte en den aard der variabiliteit onthouden, welke door plexus verschuivingen wervelkolom-anomaliën, verschil in aantal segmenten, dat aan een Extremiteit kan deelnemen etc. ontstaan. Ter aanvulling van dit materiaal, tot beter inzicht in de indivi- dueele variatie, tot een begin van een vergelijkend inzicht in de variaties der soorten heb ik onderstaande onderzoekingen op 67 katten verricht. Nu men in de strychninmetkode van Dusser de Barenne, vooral als men ze combineert met de isolatiemethode, zooals ik in dit onderzoek meermalen met bijzonder succes deed, een betrekkelijk zoo gemakkelijke methode bezit om de ligging der huidvelden te bepalen, acht ik deze bijdrage slechts een begin van een vergelijkend overzicht van de ligging der segmentaire huidvelden bij de verschil- lende dieren. De kat biedt als vergelijkings dier enkele voordeelen, wijl we hier eenigszins van aap en mensch afwijkende verhoudingen vinden in het spinale zenuwstelsel. Immers niet alleen komt bij de kat constant (in alle gevallen gevonden) een dorsale wortel bij de eerste spinaalzenuw voor, maar daarenboven neemt een wortel minder aan de vorming van den plexus brachialis deel dan ’t bij den mensch en aap ’t geval is. Ook bezit de kat 13 ribben, wat misschien een inzicht kan geven in de beteekenis der wervelvermeerderiug resp. vermindering voor de ligging der dermatomen ; immers de Macacus is evenals de mensch in het bezit van slechts 12 ribben. Dat door dit onderzoek niet meer dan een kleine stap gedaan wordt op den weg van de vergelijkende Physiologie der huidsegmen- tatie is a priori duidelijk, wanneer men in overweging neemt, dat eerst de individueele variatie, zelf nog verre van voldoende bekend, uitgeschakeld moet worden wil men weten, wat op rekening der eigenaardigheden der soort is te stellen. Wijl het segmentatie-vraagstuk in de laatste jaren meermalen historisch behandeld werd meen ik hier van af te kunnen zien ver- wijzend naar het overzicht van 0 o e n e n lfi) (1900), en vooral naar 1#) Coenen L Psychiatrische en Neurol. Bladen 1900 No. 4. Haarlem en 1901 Acad. Proefschrift A’dam.