Disquisitiones criticae et experimentales de sanguinis quantitate in mammalium corpore exstantis : dissertatio inauguralis quam ad veniam docendi in Academic Fridericiana Halensi cum Vitenbergensi sociata rite impetrandam gratiosi medicorum ordinis consensu et auctoritate die XXIII. Martii MDCCCLVII hora XI / publice defendet Rudolfus Petrus Henircus Heidenhain ; assumpto ad respondendum socio Julio Appel.

  • Heidenhain, Rudolf, 1834-1897.
Date:
[1857]
Catalogue details

Licence: Public Domain Mark

Credit: Disquisitiones criticae et experimentales de sanguinis quantitate in mammalium corpore exstantis : dissertatio inauguralis quam ad veniam docendi in Academic Fridericiana Halensi cum Vitenbergensi sociata rite impetrandam gratiosi medicorum ordinis consensu et auctoritate die XXIII. Martii MDCCCLVII hora XI / publice defendet Rudolfus Petrus Henircus Heidenhain ; assumpto ad respondendum socio Julio Appel. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by The Royal College of Surgeons of England. The original may be consulted at The Royal College of Surgeons of England.

    14/42 (page 10)
    ex vasis evucuelur, quae summam rei non leviter immutet. Veil ins ealculo facto de iis vitiis, quae in primis quatuor experimentis Valentini oboriantur, si quarta taritum pars injectae aquae rursnni se- cernatnr, reperit quaniitatem sanguinis illo calculo indicari justa majorem, et quidem medio numero ex proportione : — - ponderis corporis. — Indirecta observatio secretionis aquae lil, si sanguis per temporis intervalla detrahitur, singulannnque portionum solidae partes ad centesimas detenninantur. Quarum si reperitur non exiguum incrementum, secretioneni copiosiorem factam esse judicabirnus. Sic in Veitii tertio experimento proportio solidarum partium ex 17,175 centesimis, quem numerum prima portio sanguinis, sesquiminuto post injectionem excepta exhibuerat, decimo quarto minuto increvit in 17,690 centesimas. In cane 12700 grammatum sanguinis 15026 grammata calculo indicantur! Uli hoc in casu de facta secretione aquae dubitari non potest, ita neque in experimentis secundo et tertio (p. 33), quorum ratiocinationes in altero —ponderis corporis, in altero 10402 grammata in cane 6200 grammatum exhibent! Attamen Veitius nunquam copiosiores exsudationes se vidisse dicit. Quodsi portiones aquae omnem rationem tarn paradoxam reddentes in parenchyma penitus latenter secerni possunt, quanto potnis idem fiel portionibus exignis, quae vitia calculi trahant illis quidem enormibus haud aequabilia, sed respectu verorum numerorum satis grandia. Ex ea consideratione mihi liquet, Valentini et Veitii assertis, se notabiles aquae seeretiones non animadveitisse in iis ex- perimentis, quae fide digna ipsis videntur, haud multnm tribuendum esse, quoniam eae seeretiones vel ibi latuenmt, ubi tantae fuerunt, nt per ratiocinationem pondus sanguinis universo corpore majus men- tirentur. De solidarum maleriarum ex parenchymate resorplione Veitio nil in mentem venit; eandem Valentinus tantilli aestimat, ut negligi posse ei videalur. Sed et imminutio pressus sanguinis ex venae sectione et dilutio sanguinis ex aquae injectione necessario efficiunt, ut fluid um parenchymatis systemate vasorum recipiatur; atque Dondersius non fernere suspicari mihi videtur, tum illam re- sorptionem solidorum, tum secretioneni aquae in Veitii experimentis causas esse tluctuationum, quae apparent in proportionibus solidarum materiarum, quas continuere portiones sanguinis post aquae in- jectiones per certa intervalla exceptae. Veitius ipse eas tluctuationes ex imperfecta sanguinis et aquae mixtura derivat, judicio plane arbitrario, quod quidem itolest verum esse, sed cui altera, quam Don- dersius protulit, senteutia ul veri pariter similis opponi potest, ila ut neutri certo assentiri possis. De quibus adhuc sermo factus est, cuncta mihi denique persuadent, Veitii crilice expenmen- tali, ut cautissime loquar, methodo Val en tinianae haud multum fidei additum esse; quod judicium tanto polius licebit effari, quod inter experimenta sua tribus tantum Veitius ipse lidem habet, quum sex alia quantitates sanguinis exhibeanf ab -JL- usque ad ponderis corporis diversas, quarum differentiarum sufficiens et manifesta causa ex singulis locis observationum Veitii colligi nequit. Quid quod Veitius in experimento IV. ex magna variatione solidorum residuorum ex diversis sanguinis portionibus (fluctuant enim inter 20,68 et 18,58 centesimas) suspicatur aquarn non bene commixtam fuisse cum sanguine, et tarnen ejus experimenti ducta ralione pondus sanguinis aequatur ponderis corporis, numero pauxillum differente ab eo, qui dalur experimento VII quod est inter pauca illa, quae fida Veitio videntur? Manifesto viliosi igitur experimenti proventus fuerit vera ratio? Scilicet probabile est admodum, omnino magnam lidem non habendam esse harum rationum veritati. §. 5. Quae Valentin us a se reperta tradidit, pro longuin tempus recepta sunt in opera physiologorum, et placitum ejus, quantitatem sanguinis propeiiiodum quintam partem ponderis corporis